پدیدارشناسی به‌عنوان یک مکتب فلسفی، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم از طریق کارهای پیشگامانه فیلسوف آلمانی ادموند هوسرل پدید آمد. این حرکت فلسفی یک تغییر اساسی از روش‌های سنتی غربی در برخورد با حقیقت و واقعیت ایجاد کرد و مسیر جدیدی را پیشنهاد داد که با برخی از سنت‌های فلسفی شرقی هماهنگی بیشتری دارد.
